وقتی کارآموز برنامه نویسی بودم

این پست در اصل برای انتقال تجربه درست شده. پس همین الان اگه تجربه‌ای در مورد کارآموزی برنامه نویسی دارید توی کامنتا برامون بنویسید. سوالی هم دارید بنویسید یا ما یا دیگران جواب میدن

در ادامه تجربه نویسنده از دوره کاراموزی رو بخونید حتما.

تو این مقاله قراره خیلی از قواعد بلاگمون رو عوض کنیم و کمی حالت درد و دل دوستانه با هم داشته باشیم. یادمه اولین روزهایی بود که تازه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بودم و چون معافیت سربازی داشتم به دنبال کار افتادم. اول مسیر بودم و حاضر برای کار به عنوان کارآموز برنامه نویسی، چون رشته دانشگاهیم IT بود.

بعد کلی شرکت که سرزدم یکیشون منو قبول کرد. ولی قبلش کلی سوال ازم پرسید؛ در مورد دروسی که تو دانشگاه پاس کردم، پروژه‌های دانشگاهی که انجام دادم، و سوالات دیگه‌ای که اون موقع جواب درستی براشون نداشتم چون تجربش رو هم نداشتم. مثلاً یادمه ازم در مورد دیزاین پترن‌ها پرسید که من تا جوابش رو بدم تقریباً دو بار گلوم از خشکیِ استرس ترک خورد.
تو چند ماهی که به شکل کارآموز اونجا کارکردم، تقریباً پایه و اساس همه کارایی که الان میکنم رو یاد گرفتم از همون دیزاین پترن‌ها تا کد های تمیز و قابل نگهداری و قابل توسعه، از سیستم عامل لینوکس تا الگوریتم ساختمان داده، همه این موضوعات رو تو همون چند ماه یاد گرفتم. آره اون چند ماه تقریبا به شکل فول استک کار کردم و تیم نداشتم. بعد یواش یواش شرکتش بزرگ شد و من دیگه تو یه تیم بودم و چالش‌های خودش رو داشت.
کدها قاطی میشد، یکی تغییر ایجاد میکرد تو کد اصلی و ما چند روز طول میکشید تا مشکل رو پیدا کنیم. ولی الان خودم تیم دارم و سر تیم هستم. همه سختی‌های کارآموزیم اینی که الان هستم رو ساخته.

چون الان فصلیه که خیلیا میرن کارآموزی شما هم اگر خاطره‌ای دارید که دوست دارید همه بخونن، کامنت‌های این پست رو برای شما آزاد میذاریم. 🙂