کارفرمایان امروزی برای استخدام، بیشتر به مهارت کارجویان توجه میکنند یا مدرک؟
ایران با دارا بودن حدود 2500 دانشگاه اعم از دولتی و غیر دولتی، پس از کشورهای هند و آمریکا و جلوتر از کشور چین در رتبه 3 جهان از نظر تعداد دانشگاه قرار دارد، که با توجه به اختلاف قابل توجه در جمعیت ایران و این سه کشور، این تعداد دانشگاه بسیار بالا محسوب میشود. به همین دلیل تعداد دانشجویان و فارغ التحصیلانی که دارای مدرکهای دانشگاهی در انواع رشتهها هستند بسیار زیاد است و سالانه حدود 4 میلیون نفر در دانشگاهها تحصیل میکنند. حال باید دید که تحصیل در این دانشگاهها و داشتن مدارک دانشگاهی چقدر در جلب نظر کارفرمایان برای استخدام تاثیرگذار خواهد بود.
ابتدا باید به تفاوت مدل استخدام شرکتهای دولتی و خصوصی توجه کرد. شرکتهای دولتی با توجه به ساختارهای سنتی خود به صورت معمول به داشتن مدرک دانشگاهی توجه زیادی دارند و یکی از مهمترین معیارهای آنها برای استخدام، مدرک تحصیلی است. البته در حال حاضر استخدام دولتی بسیار محدود انجام میشود و در اینجا نیز چندان قصد بررسی شرکتهای دولتی را نداریم.
اما نگاه شرکتهای خصوصی به این موضوع کاملا متفاوت است. میتوان گفت بهرهوری، مسئله بسیار مهمی برای شرکتهای خصوصی محسوب میشود و این شرکتها تنها زمانی حاضرند یک فرد را به جمع کارکنان خود اضافه کنند که مطمئن باشند این فرد برای سازمان مفید خواهد بود. بنابراین کارایی و توانمندی مهمترین مسئلهای است که صاحبان شرکتهای خصوصی به آن توجه میکنند.
حالا باید دید که توانمندیهای هر فرد تا چه اندازه به مدرک دانشگاهی او مربوط میشود. اگر بخواهیم صادقانه تاثیر دانشگاه را در موفقیت شغلی دانشجویان بررسی کنیم، باید به دو جنبه توجه داشته باشیم.
1- مشکلی که امروزه همه به آن اشاره میکنند و به واسطهی آن از دانشگاهها گلایه دارند، کاربردی نبودن دروس ارائه شده در دانشگاه و مهارت محور نبودن این مطالب است؛ یعنی آموزشهای ارائه شده در دانشگاه چندان در محیطهای شغلی به کار نمیآیند.
2- اما از طرف دیگر دانشگاه به معنای واقعی “فرصت آفرین” است، ارتباطات گسترده موجود در دانشگاهها اعم از ارتباط با برخی اساتید خوشفکر، ارتباط با سایر دانشجویان و تشکیل تیمهای موفق برای انجام پروژههای بزرگ، ارتباط با افراد موفقی که طی همایشها و رویدادهای مختلف در دانشگاه حضور مییابند و موارد دیگر، میتواند زمینه ساز موفقیتهای بزرگی برای دانشجویان باشد. پس میتوان گفت در صورتی که دانشجویان برنامهریزی مناسبی داشته باشند، دانشگاه محل مناسبی برای کسب مهارتها و تجربیات ارزشمند خواهد بود.
بنابراین حضور در دانشگاههای خوب و اسم و رسمدار و فعالیتهایی که دانشجو در زمان دانشجویی انجام داده، از پروژههای علمی و پژوهشی او گرفته تا اقدامات عملیاتی و اجرایی که در واقع تبدیل به یک مهارت و توانمندی در او شدهاند، در جلب نظر کارفرمایان از اهمیت خاصی برخوردار هستند. یعنی امروزه کارفرمایان به جای اینکه مدرک تحصیلی بخواهند، از مهارتهای کسب شده در طول دوران دانشجویی سوال میکنند. البته داشتن تجربه کارآموزی در صنعت و به طور کلی انجام پروژههای واقعی و کاربردی در رشته تخصصی به خصوص در پایاننامههای دانشگاهی، نکتهای است که خود در کسب مهارت نقش مهمی دارد و کارفرمایان دنبال افرادی هستند که در کنار تحصیل، با فضاهای کاری و صنعتی آشنایی پیدا کردهاند.
در دنیا نیز، بسیاری از شرکتهای بزرگ و معتبر، دیگر برای استخدام به داشتن مدرک دانشگاهی توجهی ندارند و بر اساس مهارت، استعداد و قابلیت یادگیری افراد استخدام میکنند. شرکتهای معتبری مانند:
گوگل، اپل، استارباکس، IBM و … از جمله مهمترین این شرکتها هستند.
باسلام. کارشناسی ارشد مهندسی کامپیوتر، نرم افزار دارم. علی رغم تلاشهای پیوسته موفق نمیشم که کارپیداکنم.شرکتهاسابقه کاری میخوان. بایدکاربلدباشی تاجذب کنن. خب اینطوره هیچ موقع کارپیدانمیکنیم. به عنوان کارآموز مبتدی جذب کنن وکاررا آموزش بدهند. فرصت کارهای کوچیک هم پیدا میشه. من که کلافه شدم. ممنون
با سلام.
برای رشته شما هم فرصت کارآموزی و هم فرصتهای استخدامی زیادی وجود داره. پیشنهاد ما به شما این است که توقعتون از فضای کاری مد نظر کم کنید تا با ورود به یک شرکت و کسب تجربه، هم خودتون و هم تواناییهاتون به چالش بکشید. از کارآموزی رفتن شروع کنید چون بهترین شروع مسیر شغلی موفق همین کارآموزی است. در کنارش سعی کنید خودتون به توانمندیهای رایج و مورد استفاده بازار کار تجهیز کنید.
با تشکر از نظر شما